PAK WI MUNG PLINGAK PLINGUK BAE

PAK WI MUNG PLINGAK PLINGUK BAE

Dina kuwi mbeneri wulngan kang kaping lima. Pak Wiayna ngasta Matematika. Anggone nerangake cetha. Bocah-bocah gampang ngreti. Keep diselingi lelucon. Pak Wiyana pinter nglucu. Bocah-bocah padha ngguyu kepingkel-pingkel.  Nanging, yen pinuju serius, wah, ya, ngana kae ora ana sing cemuwit, kabeh mikir padha migatekake.

Pak Wiyanan neragake karo ngasta alat peraga. Banjur nulis ing blabag. Bocah-bocah diparingi latihan. Yen sajak ana bab-bab kang durung dipahami, nuli dibaleni. Pak Wiyana pancen titen, angger bocah-bocah pada meneng bae, katon plonga-plono, mripate kethop-kethop; iku tandhane bocah-bocah durung mudheng, durung dhing. Mula, Pak Wiyana banjur kanthi sabar lan alon cetha mbaleni nerangake maneh. Bocah-bocah nuli padhang ulate, tandha yen wis bisa nangkep isining wulangan.

Ora kajarag astane PakWiyana nggaruk pangarasane. Pangarasane dadi aneh, kecorengan kapur. Bocah-bocah padha ngguyu. Pak Wi mung plingak-plinguk bae, ora priksa apa kang padha digeguyu. Bocah-bocah pancen ngerti sarta nyumurupi. Ana sing arep ngelokake, nanging ora wani. Anan sing isin matur. Ana sing arep matur, nanging ora ngerti kepiye tembunge. Endah kaya-kaya arep matur, nanging nyatane ora kawetu; mun tangane ba cekothang-cekathung didemek-demekke pipine.

Jaka mikir-mkir sedhela. Sawise ketemu banjur ngacung terus matur.

“Nuwun sewu, Bapak, pangarasan panjenengan wonten kapuripun.”

Pak Wi mesem karo ngusapi pangarasan sisih kiwa nganggo asta kiwa. Bocah-bocah saya ger-geran, amarga sing gupak kapur kuwi sisih tengen. Pak Wi gumun, bocah-bocah kok malah saya rame gyune. Endah mbengok karo ngemek pipine tengen.

“Tengen, Pak!”

Isih diguyu murid-muride. Pak Wi ngusapi pangarasane kang gupak kapur. Nuli ngendika,

“Matur nuwun Jok, matur nuwun Endah, meh bae aku dadi kethoprak.”

Ora let suwe bel ngaso kapindho. Sabanjure kedadeyan kasebut ora bisa dilalekake dening bocah-bocah. Lan kang banget wigati bocah-bocah banjut ngreti carane ngelokake, upamane:

1.                 “Nuwun sewu, Ibu, kag8nganipun pulpen kentun.’

2.                 “Nuwun sewu, Bapak, agemanipun lancingan kenging mblethok.”

3.                 “Nuwun sewu, Bapak, nomer tiga kalangkungan.”

Lan liya-liyane.

Katrangan

1.      Ngasta: mulang; nggawa

2.      Kepingkel-pingkel: kekel

3.      Serius: tenan; temenan (Inggris: serious)

4.      Cemuwit: nyuwara mak cuwit

5.      Pangarasan: pipi: papan ngaras (ngambung)

6.      Nyumurupi: meruhi; weruh; sumurup; sumerep

7.      Ngelokake: alok; ngandhakake

8.      Cekothang-cekathung: obah-obah munggah

9.      Wigati: prelu banget; penting